Italo Calvino’nun 2. Dünya Savaşı’nın hemen ertesinde, 1952’de oyun olsun diye yazmaya başladığı, ne var ki zamanla bir romana dönüşen İkiye Bölünen Vikont, yazarın Atalarımız üçlemesinin ilk kitabı. 17. yüzyılda Osmanlı Ordusu’yla savaşırken bir top güllesi tarafından ikiye bölünen Terralba Vikontu Medardo’nun tuhaf hikayesi, vikontun yeğeninin ağzından anlatılıyor. Böylece insanın bölünmüşlüğü, bir çocuğun anlatımı ile masalsı bir gerçekliğe bürünüyor.
Sahnede romanın üslubuna uygun bir anlatım dili oluşturmak için oldukça kafa yorulduğu açıkça belli oluyor: beden, ses, müzik ve ışık öğeleri gerek mekan tasvirlerini anlaşılır kılmak gerekse aksiyonları güçlendirmek amacıyla yoğun bir şekilde oyuna dahil oluyor. Metinde yapılan kısaltmaların romanın dokusuna ve oyunun anlaşılırlığına zarar vermediğini söylemek mümkün. Oyunculukların belli bir seviyenin üzerinde seyrettiği oyun festival sonrasında da oynanmaya devam edecek.
Özgür Çiçek / Mimesis
