O Türk tiyatrosunun 63 yıllık köklü çınarı… Sadece oyunculuğuyla değil sesiyle de pek çok esere hayat vermiş bir isim. 16 yaşında çıktığı sahnede öylesine devleşti ki Müşfik Kenter adı adeta tiyatroyla özdeşleşti. Yetkin Dikinciler’den Oktay Kaynarca’ya, Okan Yalabık’tan Demet Evgar’a birçok ünlüyü yetiştiren Kenter, bu yıl sanatta 63’üncü yılını kutluyor. Ablası Yıldız Kenter ile kendi tiyatrosunu kuran, Martı, Ramiz ile Jülide, Bir Garip Orhan Veli, Hamlet gibi ses getiren pek çok oyunda rol alan, ödüller kazanan Kenter, 78 yaşında olmasına rağmen sahne tozu yutmaya, yetenekli gençler yetiştirmeye devam ediyor.
YILDIZ BENİM KAHRAMANIM
Usta oyuncuyla genel sanat yönetmenliğini yürüttüğü Bakırköy Belediye Tiyatroları’nda buluşuyoruz. Sahneye çıkan merdivenlerde ağır ağır ilerliyor önce, hemen ardından yanına gidiyor ve 63’üncü sanat yılını kutluyoruz. “Ne? O kadar oldu mu yahu? Daha 10 yıl geçti sanıyordum, oysa ben daha 45 yaşındayım” diyerek espri yapıyor usta oyuncu. Peki bu kadar yılın sonunda neler hissediyor Müşfik Kenter?: “Çok çabuk geçti, hiç saymadım bu yılları. Bu kadar zaman sanat yaşamımı sürdürdüğüm için büyük mutluluk duyuyorum. Çok güzel geçti ömrüm. Sanat ve gelecek nesiller için güzel şeyler yaptık. Çalışmak ise öğrendiğim en önemli şeydi. Ben Müşfik Kenter olduysam her şeyi çalışarak başardım. Ne zaman ki ölürüm o zaman tiyatro benim için biter. Pek çok sanatçı sahnede ölmeyi ister ama ben böyle bir şeyi aklımdan geçirmiyorum. Zaten sanat hayatım boyunca içimde kalan hiçbir şey olmadı, çünkü her şeyi yaptım.”
İlk kez Ankara Devlet Tiyatrosu Çocuk Bölümü’nde seyircilerin karşısına çıkmıştı Kenter… Peki yıllar önce sahneye ilk çıktığı anı nasıl hatırlıyor: “İçimde çok büyük bir heyecan vardı. Ama aradan 63 yıl geçse de o heyecan hiç bitmedi yüreğimde. Her seferinde perde açılıp seyircinin karşısına çıkana kadar tir tir titriyorum. Mesleğimde zor günler de geçirdim. Ama hatırlamıyorum bile. Her zorluğu kafama takacak, onlara üzülecek olsaydım zaten bugünlere gelemezdim. Sadece tiyatrocunun çalışmaması ve yaptığı işe saygı göstermemesi beni üzüyor.”
Türk tiyatrosunun son yıllarda gelişmesine karşılık seyirci ilgisinin azalması ve pek çok özel tiyatronun zor ayakta kalmasının da kendisini üzdüğünü belirten Kenter “Devletin her zaman yardım etmesi, sanata ve sanatçıya sahip çıkması gerekiyor. Tiyatroculuğun madenlerde çalışan işçiler kadar riski var. Provalar, turneler derken büyük bir risk altındasınız” diye konuşuyor.
Sanatçıyı bulmuşken ablası Yıldız Kenter’i de sormadan geçemiyoruz. Zira tüm sanat hayatında Yıldız Kenter en büyük destekçisi oldu kardeşinin. “Yıldız benim kahramanımdır. Çünkü çalışmayı, disiplini ondan öğrendim” diyen Kenter şöyle devam ediyor: “O da iyi bir oyuncu ama aramıza hiçbir zaman ego girmedi. Açıkçası hiçbir oyuncu için böyle bir şey düşünmem.”
Büyüklerimiz veda etti bizler sahneye çıktık
GEÇTİĞİMİZ günlerde Haluk Bilginer “Babam öldü ama hala sahneye çıkarım’ yavşaklığına asla inanmam” diyerek bir tartışma başlatmıştı. Müşfik Kenter’e Bilginer’in bu sözlerini hatırlatıyoruz. Kenter şu yorumu yapıyor: “Büyüklerimiz öldüğünde hep sahneye çıktık biz. Ama oyunculuk herkese göre değişir. Niçin çıkmıyorsun diye kimse eleştiremez. Ama bizler yaptık bunu. Bizim meslekte ne derler, ‘The show must go on.’ Her şeye ara vermeden devam edilmeli. Böyle zamanlarda sanatçının seyirciye ne kadar değer verdiği anlaşılır.”
ASLI GÜR / aslid@stargazete.com
