Yazan: Nâzım Hikmet
Oyunlaştıran: Metin Coşkun
Yöneten: Şakir Gürzumar
Yönetmen Yardımcısı: Eylem Şafak Aydın
Işık Tasarımı: Yüksel Aymaz
Ses-Efekt: Ersin Erhan Aşar
Dekor-Kostüm: Erhan Alabaş
Desenler: Abidin Dino
Film Tasarımı: Semir Aslanyürek
Film Kurgu: Tufan Bora
Oyun Fotoğrafları: Çerkes Karadağ
Işık Uygulama: Alev Topal
Sahne Amiri: Cansu Fırıncı
Teknik: Beran Soysal
Oynayanlar: Metin Coşkun / Orhan Aydın / Ayşegül Alpak
Oyun ile İlgili Kısa Bilgi:
Otobiyografik yazım olan ‘yaşamak güzel şey be kardeşim’ adlı roman, daha önce Rusca da ‘romantika’ adıyla yayımlanmıştı.
Olay, 1925 te Nâzım’ın saklanmak zorunda olduğu İzmir’de İsmail Yoldaş’ın kulubesinde başlar.
1927 büyük tefkivat’ı öncesi yer altına inmiş devrimci kadrolarının, ülke gelenindeki durumları ile bağlantılı takma adlarla bilgiler aktaran nâzım, İzmir’de ‘yoldaş’ gazetesini çıkarmak için, bir matbaa kurmakla görevlidir.
Tefkivat sırasında, sansaryan han işkenceleri canlı tanıklık duyarlılığı ile anlatılır.
Lenin’nin cenaze töreni, Mustafa Suphiler’in Karadeniz’de boğdurulması ise şimdiye kadar anlatılamayan bir şiirsellikle dile getirilir.
Oyunun omurgasını ise, gülmece biçiminde seyreden bir kuduz meseli oluşturur.
Tiyatro seyircisini bilinmeyen, saklı kalmış bir süreçle tanıştırmak ve bunu Nâzım’ın anılarından aktarmak ise; şimdiye dek yapılmamış, denenmemiş bir yöntem.
Türkiye Cumhuriyeti’nin ve Sovyetler Birliği’nin kuruluş süreçlerine tanıklık eden Nâzım, Sovyetler Birliği’nde yaşadıklarından kesitler de aktararak, yaşama olan tanıklığını sürdürür.
Oyun ilk olarak, 2001-2002 tiyatro sezonun da sahnelenmiş, ülkemizde 30 gösterim yapmış, tiyatro eleştirmenlerince övgüye değer bulunmuş, Avrupa’nın 7 ülkesinde ise, tiyatro festivallerinde 53 gösteri ile seyircisi ile buluşmuştu.
Oyun, müzikleri film ve dekor tasarımı ve oyunculuk metodlarıyla, politik tiyatro alanında yeni bir çıkış olarak algılanmış ve Avrupa sahnelerinde ve ülkemizde olumlu tartışmalar yaratmıştı.
Ölümünün üstünden 47 yıl geçen Nâzım Hikmet’in oyunlarıyla, şiirleriyle, romanlarıyla halen yaşadığını hissettirecek çalışma; nâzım şiirlerinden ve oyunlarından sonra kendi yazdığı otobiyografik yaşam öyküsünden oyunlaştırmış bir ilk oyun çalışması olarak da biliniyor.
‘Aydın, sanatçı ve sanatçının sorumluluğu’ tartışmalarına da ışık tutan ‘yaşamak güzel şey be kardeşim’ İstanbul’da oyun atölyesi ve ses tiyatrosu sahneleri’nde ve Anadolu’nun istenen her sahnesi’nde, oynanmaya devam edecek.
“…Tek aç insan kalmayacak… tek işsiz yok. Okuma yazma bilmeyen de yok. Patrondu, işçiydi, köylüydü, polisti, jandarmaydı yok. Senden korku benden korku da yok. Çalış istediğin kadar. Ye, iç, oku, yaz keyfine bak istediğin kadar.
Hay anasını olacak bu iş, yalnız biraz tez olsa…”
