Nazilerin insan avı soluksuz sürerken papaz Martin Niemöller’in günlüğünde şunlar yazılıdır: “Önce sosyalistleri topladılar, sesimi çıkarmadım çünkü ben sosyalist değilim. Sonra sendikacıları topladılar, sesimi çıkarmadım çünkü sendikacı değilim. Sonra Yahudileri topladılar, sesimi çıkarmadım çünkü Yahudi değildim. Sonra beni almaya geldiler, benim için sesini çıkaracak kimse kalmamıştır.”
Sıra kimde?
Gazeteler, televizyonlar basılıyor, topluyorlar. Kültür merkezleri, yayınevleri, üniversiteler basılıyor, topluyorlar. Sokaklarda, evlerde insan avı sürüyor. Düşünmemizi, konuşmamamızı, yazmamızı istemiyorlar. Sindirmek, yıldırmak istiyorlar. “Biraz daha ışık.” diyen herkesi götürüyorlar karanlıkları incinmesin diye. O karanlık parçalanacaktır. Büşra Ersanlı, Ragıp Zarakolu da bunun için yazdı, bunun için düşündü. İnsan haklarını, düşünce özgürlüğünü savunmaktan, özgür, aydınlık bir dünyaya inançlarından başka bir “suç”ları yoktu.
Onlar için ise artık sadece Kürtler değil, düşünen herkes suçludur, düşmandır, ötekidir. Biz yazarlar da Büşra Ersanlı’nın ve Ragıp Zarakolu’nun “suç ortakları”yız. Türkiye halklarının eşitliğine, özgürlüğüne inancımızı yinelemekten usanmayacağız. Düşüneceğiz, yazacağız. Çünkü biliyoruz ki gecenin en aydınlık zamanı, şafağa yakın ânıdır. Yazarımız, üyemiz Ragıp Zarakolu’nun, Prof. Dr. Büşra Ersanlı’nın yanında olduğumuzu söylüyor ve ülkenin geleceğini boğan “siyasi soykırım”a son verilmesini istiyoruz.
Türkiye Yazarlar Sendikası
