Mimesis Çeviri /Jennifer Homan’ın Bale Tarihi ile ilgili yeni kitabının yayınlanmasının ardından, balenin ölmek üzere olduğu iddiası dans yazarları ve blog yazarları arasında büyük bir infiale yol açtı. Homan kitabında gayet cesurca “balenin kaybolmakta olan bir dile benzediğini… kültürün ücra bir köşesinde giderek küçülen eski bir cemaat tarafından anlaşılıp izlendiğini” iddia ediyor.
Homans’a katılın ya da katılmayın, iddiaları dans camiasını karıştırdı. Amerika’da ve ötesinde balenin durumuna yeniden bakılması zorunlu hale geldi.
Dance Advantage. 12 Temmuz 2012, Çeviri: Gökhan Gökçen
‘Dance/USA’ konferansında Dans: Tehlike Altında Bir Alan ismiyle bir oturum yapılması da aynı şok edici etkiyi yaratmak içindi. Nichelle ve ben de oradaydık ve Kadia V. Doumbia’nın (bir şekilde anlaşılmaz bir girişten sonra) hemen “Neden iş yok?” sorusunu ortaya attı. Dans alanında başarılı bir işi tanımlamak için çabalarken gerginlik arttı. Bazıları iş olmamasının nedeninin, ağırlıkla beyaz üst/orta sınıf bireylerin alandan yararlanmasıyla çeşitliliğin azalması olduğunu iddia etti. Diğerleri dansta “çeşitlilik” tanımını sorguladı ve iş olmamasını genel bir soruna, kaynakların kısıtlı olmasına bağladılar.
Genç bir kadın kendi dans kariyerini oluşturmak için verdiği mücadeleyi ve yetersiz sağlık sigortası ile hizmet sektöründe aynı anda farklı işlerde çalışmanın zorluklarını anlatırken ağlamaya başladı.
Gerçek şu ki, bu genç kadının hikayesi, medya ve dans eğitmenleri tarafından tasvir edilen göz alıcı dans kariyerinden çok daha yaygın. Kolej öğrencilerine ve yeni dansçılara dans kariyeri için gündelik mücadelelerinde yeterli hazırlık imkanını sağlayabiliyor muyuz? Dans alanında iyi bir işin nasıl olduğunu tanımlayacak yaratıcılığa sahip değil miyiz? Birisi gerçekten neden bu mesleği seçsin ki?
“Neden”i Bulmak
Michelle Jordan’ın izniyle
Konferansın kapsayıcı teması yaptığımız şeyin “nedenini bulma” ihtiyacıydı. Bütün konferanslar boyunca değişimin neden acil ve önemli olduğunu tartışıyor olsak da, statüko gerçekten rahat bir pozisyon olabilir. Gündelik fanuslarımızda kalmak ve yaptığımız işte büyük dans camiası ile ilgilenmeyi bırakmak kolay… İşte bu yüzden “neden”i bulmak kritik.
Özel olarak bu oturumda* ve belki de genel olarak bütün konferansta talihsiz bir eğilim görüyorum. Problem getiriliyor, şikayetler ortaya konuyor ama yapıcı çözümler üretmeye zaman kalmıyor. Profesyonel dans toplulukları ve daha az bir şekilde bireysel dansçılar için ana ulusal servis sağlayıcı olarak ‘Dance/USA’’nın bir şekilde bastırılan öncü olma çabaları bunu deneme eksikliğinden kaynaklanmıyor… Onlar da destek arayan dans organizasyonları gibi aynı zayıf fonlama ve altyapı ile mücadele ediyorlar. ‘Dance/USA’, lider konumunu göstermek için ’retweet etme’ işinde gözüküyor. Hükümet İlişkileri Sorumlusu Brandon Gryde ile görüşmemizde iletişim ile ilgili eksikliklerini ve bu ülkede dansı savunma misyonunun görünen yüzü olabilmek için atılması gereken adımları kabul etti. Bunu nasıl başarmayı umuyor?
Belki de soru nasıl değil, neden?
Yüksek bütçeli dans stüdyoları üç yaşındakilerle ve iyi ücretler ile dansçı olmayı ümit eden profesyonel adaylarıyla dolu iken kar amacı gütmeyen dans toplulukları boğulmamak için kafalarını suyun üstünde tutmaya çalışıyor. Profesyonel seviyede fonlama can çekişirken, bu bizi “nedenlere” bakmaya ve dansın yaratılması, fonlanması, desteklenmesi ve sunulmasının biçimlerini yeniden değerlendirmeye zorluyor. Danslar sıklıkla işbirliği ile yaratılır. Bizler bütün dans camiası olarak bu kolektif ruhu kucaklayıp beraber çalışıp sürdürülebilir bir gelecek inşa edebiliriz. 75 dakikalık yuvarlak masa oturumu bağlamında, karşılaştığımız problemi çözmeyi başaramadık -veya dansın gerçekten tehlikede olan bir alan olup olmadığını tespit edemedik- ama bir katılımcının dediği gibi, “Bizler yokluktan yaratıyoruz. Bu bizim en iyi yaptığımız şey. Haydi hayata uygulayalım!”
İzleyicimizi arttırmak ve tartışmayı sürdürmek için bir forum olarak ‘blog’culuk
Sonuçta, iş arkadaşım Zac Whittenburg’un da dediği gibi “önemli olan diyalog”. Kelimeler ile ifade edilemeyecekleri iletecek bir araç olarak dansları yaratıyoruz. Ve ya bundan dolayı ya da buna rağmen yaptıklarımız bazen dış dünyaya ulaşamayabilir. Homan’ın dansın “kültürün ücra bir köşesinde giderek küçülen eski bir cemaat tarafından anlaşılıp izlendiği” varsayımı sadece baleye özgü olmayabilir. Yaptığımız doğal olarak anlaşılmaz, işte bu yüzden katıldığım bütün dans gösterilerinde sürekli aynı tanıdık simalarla karşılaşıyorum.
(Simon Sinek’ten alıntı yapan) Nichelle’den alıntı yaparsam, “neden” doğal olan ve sözlü iletişim diyarının ötesinde olan bir şeydir. NE yaptığımız değil, ama NEDEN bunun gerçekten insanlara ulaştığı önemlidir. Samimi bir şekilde kendi “neden”imizden yaratabildiğimizde, insanlara derinden dokunabiliriz. İşte bu harika ve rahatsız edici bir sanatçı VE bir izleyici konumudur.
Soru duruyor: Nakit akışı problemi olarak karşımıza çıkan kültür engelini aşabilmemiz için “NEDEN” kavramı bize nasıl yardım edebilir.
Kendimizi sürdürebilmek için, izleyicilere ulaşabilmek ve toplumun dansa biçtiği değeri arttırabilmek için farklı bir yol bulmalıyız. Kelimeler ile iletişim sıklıkla daha kolay anlaşılan bir iletişim biçimidir. Övmek için değil, ama Dance Advantage gibi platformlar normalde dansı şeçmeyecek daha geniş topluma ulaşabilmek için müthiş bir ortamdır. İşinizi kelimeler ile ifade edebilme becerisi hafife alınamaz. Aynı şekilde, dans camiasının küçük bir oranından oluşan dört günlük bir konferansta çözülmesi pek mümkün olmayan problemlere kendi aramızda dikkat çekmeye devam edebiliriz. Kelimeler ile aram iyi olduğu için, kişisel olarak bu işe devam etmek için bir düzeyde sorumluluk hissediyorum, ama bu hep beraber konuşmayı gerektiriyor.
Peki, siz ne düşünüyorsunuz?
Dans başarısızlığın eşiğinde mi?
Dansı geçerli bir kariyer seçeneği yapan dans ile ilişkili mesleklerde başarılı ve sürdürülebilir işleri nasıl yaratıyoruz ve/veya yeniden yorumluyoruz?
Dansın medyada gösterilişi dansın bir sanat formu olarak görülmesine yardım mı ediyor yoksa engelliyor mu?
* “Dans: Tehlike Altında Bir Alan”daki tartışmaların bir bölümünü #fieldindanger ’da çoğunluğu bana ait olan canlı tweetlerden okuyabilirsiniz.
