İsteyince Sanat Her Yerde, Gerisi Teferruat!

Pinterest LinkedIn Tumblr +

465598-3-4-5174d[Vuslat Erkmen’in Milliyet gazetesinde yayınlanan Ayvalık’ta Erkan Cılak’ın bir sanat fabrikası olarak kurduğu tiyatronun hikayesini anlattığı yazısının bir kısmını yayınlıyoruz.] Eski zeytinyağı fabrikasından yüksek tavanlı harika bir tiyatro sahnesine dönüşüm…

Bir başarı hikayesi değil bu, peşi sürülen bir tutkunun yolculuğu…

Sadri Alışık Tiyatrosu oyuncularından Erkan Cılak’ın 2011’in Şubat ayında Ayvalık’a gelip, yerleşmesiyle başlıyor hikaye…

Cılak, bir gün Beşiktaş’taki “Küçük Sahne”den çıkıp evine giderken (ve trafikte sinir harbi içinde iken) telefonda Ayvalık’ta yaşayan abisi ile konuşuyor. Aynı saatlerde işten çıkan abisi, çoktan evine geldiğini, denize bile girdiğini, hatta şarabını açıp, masada eşi ile güzel bir sofraya oturduklarını söylediği an karar veriyor oyuncu. İstikamet Ayvalık! Sözleşmeler, bağlantılar bitiriliyor, icaplarına bakılıyor. Gerçekten istedikten sonra gerisi teferruat kalıyor…

Cılak, kente yerleşir yerleşmez Ayvalık Sanat Derneği ile tanışıyor. Dernek, 2005 yılında -her zaman olduğu gibi- bir avuç gönüllü ile kurulmuş. Cılak o sene, derneğin önderliğinde kentte ikinci defa yapılan Tiyatro Festivali’ne tanık oluyor, izliyor, düşünüyor…

Oyuncunun aklında hep Ayvalık’ta tiyatro yapmak, dahası bir tiyatro kurmak var. Bu büyük sevdaya üç ortak daha dahil oluyor; Devlet Tiyatroları’ndan emekli ve zamanında Van’daki ilk tiyatroyu, Van Devlet Tiyatrosu’nu kendi elleriyle kurmuş olan oyuncu/yönetmen Yavuz İmsel, Ayvalık Tiyatro Festivali Genel Koordinatörü Hasan Sadi Mastar ve oyuncu ve öğretmen Hakan Urul…

Ayvalık’ta İşleyen Bir “Sanat Fabrikası” kuruluyor

Ve eski zeytinyağı fabrikası kiralanıyor. Akabinde bir yardım gecesi düzenleniyor. İstanbul’un ünlü tiyatrolarından ekipler bulup, oyuncu arkadaşlar davet ediliyor. Ayvalık’ın varlıklı aileleri de dahil, kalabalık bir topluluğun katıldığı gecenin sonunda elde kalan meblağ tiyatroya koltuk almaya bile yetmeyecek kadar düşük . . .

Hal böyle olunca -daha doğrusu böyle olmayacağını anlayınca- kurucu ortaklar yepyeni bir kararla ve Ayvalık Sanat Derneği’nin desteğini de alarak önce Ayvalık halkına neler yapmak istediklerini, kentte tiyatro uğrunda neler yapılacabileceğini göstermek üzere kolları sıvıyorlar. Gerekli izinler alınıyor, kağıt işleri hallediliyor. “Sanat Fabrikası”nın sahnesi böylelikle, borçla harçla kuruluyor. İlk oyun “Aşk Grevi”nin galası plastik sandalyelerle yapılıyor. Fakat oyun ilgi çekmeyi başarıyor.

Oyun, 2011 Ekim’deki ilk sahnesinden bu yana 2014 Nisan’a dek 66 kez daha oynanıyor. Kurucu ortak Ertan Cılak’ın dediğine göre sadece bu oyun, tiyatronun kuruluşundan bu yana çıkan tüm masrafların yarısını karşılıyor.

Böylece Sanat Fabrikası, Ayvalık Sanat Derneği ile ortak çalışarak oyun sergilemeye başlıyor.

Bu arada, sandalyeler hala plastik…

Yazının tamamını okumak için tıklayınız.

Milliyet

Paylaş.

Yorumlar kapatıldı.