[Bahar Çuhadar’ın Hürriyet‘te yayımlanan haber yazısının bir kısmını okurlarımızla paylaşıyoruz.]
Pandeminin yıkıcı etkisiyle ağır darbe alan tiyatrolar, 2022’de üstlerindeki boğucu tozu silkeledi. Ekonomik açıdan tam tersi olsa da üretim bolluğu açısından zengin bir seneydi. Ekipler çok sayıda yeni oyunla sahneleri doldurdu. İşte sene içinde yetişebildiklerim arasından hayli kişisel bir anımsama listesi…
Görmeyi 2023’e bıraktığım ve methini duyduğum oyun sayısı epeyce fazla. Yakalayabildiğim oyunlar arasından bende iz bırakanlarsa şöyle: TiyatroPOL’ün bizi hareket halindeki bir belediye otobüsünde vicdan testine tabi tutan ‘Çok Uzak Çok Yakın’ı, Zorlu PSM’nin evlilik müessesesine nokta atışı yapan oyunu ‘Kum Zambakları’, Kumbaracı50’nin uçuş uçuş yorumuyla ‘Biraz Eksik Yaz Gecesi, Biraz Fazla Rüyası’, Moda Sahnesi’nin çağdaş bir Norveç metni yorumu olan, absürt oyunu ‘Eve Dönüşler’, İstanbul Şehir Tiyatroları’nın Yiğit Sertdemir imzalı, pek eğlenceli ‘Tartuffe’u, Galata Perform’un kıyıcı kapitalist düzeni güncel bir dille eleştiren ‘Fairfly’ı, Nilüfer Kent Tiyatrosu’nun feminist hareketlere selam çakan ‘Nora: Bir Bebek Evi’ ile insana tazelik hissi veren ‘Aşkın En Kısa Gecesi’… 42 sene sonra yeniden seyirciyle buluşan Ortaoyuncular klasiği ‘Şahları da Vururlar’ da bu senenin kişisel tiyatro almanağında yerini alan işler oldu.
Devamı için tıklayınız.
