Onlar market işletmecisi, kuaför, butik, reklamcı, tesisatçı, elektrikçi, kasap, kahveci, dekoratör, tüpçü, terzi ama en önemlisi; hepsi akşam kepenk indirdikten sonra birer tiyatrocu. 1987 yılına kadar tiyatro ile uğraşan ancak maddi sebeplerden dolayı reklamcılık sektörüne yönelen Metin Uçaroğlu içinden tiyatro sevgisini atamadı. Önceleri kendi yazdığı ‘Deli değilim’ adlı oyunla, çevredeki esnaf arkadaşlarına kısa gösteriler sunan Metin Uçaroğlu, bir buçuk yıl önce arkadaşlarına oyunculuk teklifi götürdü. Başta esnaf arkadaşlarından “Biz ne anlarız tiyatrodan” yanıtını alan Metin Uçaroğlu daha sonra onları ikna etmeyi başardı. Şu anda beşi bayan yirmi yedi kişilik ekip esnafların da tiyatro yapabileceğini göstermek istediklerini belirten Metin Uçaroğlu “Esnaflar başta çekindiler ancak şimdi onlar prova saatlerini kaçırmıyorlar” diyor.
Hepsi çok mutlu
Özgür Duruk (Tekel bayii): “İçimde keşfedilmeyi bekleyen bir cevher olduğunu hep hissediyordum ancak bunu nasıl açığa çıkaracağımı bilmiyordum. Esnaf tiyatrosunda öğrendim”
Güler Çimen (Butik): “O andaki duygu anlatmak gerçekten çok zor. Tiyatro insanı günlük yaşamında da farklılaştırıyor. Hayata daha hızlı adapta oluyorsunuz. Daha girişken oluyorsunuz.”
Şevket Ceylan (Tüp Bayii): “Geliştiğimi hissediyorum. Yapı itibariyle içe dönük ve durgun bir insandım. Ama tiyatroyla ilgilenince kendimi daha rahat hissetmeye ve ifade etmeye başladım.”
Hilal Kurt (Ayakkabıcı): “Daha çok espri yapabiliyorum, daha enerjik olduğumu görüyorum. Çevreyle olan iletişimim arttı. Her şeyden önce tiyatro bana kendimi iyi hissettiriyor.”
Kadir Kemaloğlu
