Mimesis Haber/Bizim Tiyatro’nun yeni oyunu Che ve Ulrike Ne Konuşuyorsunuz Öyle?.
Bir kütüphane düşünün, rafların bir bölümünde Che; kitaplar, belgeseller, filmler, fotoğraflar, müzikler ve üzerine yazılan çeşitli yazılar… Diğer yanda, aynı biçimde Ulrike… Ama bitmedi, bu ikilinin izinde sürülmesi zorunlu bir tarih var. Onlar da raflarda: 50’lerden 70’lerin sonlarına siyaset, kültür-sanat, dünya, Latin Amerika, Avrupa ve 68’ kuşağı üzerine onca yazılar, belgeseller, görseller… Bu yoğunlukta iki yıla yayılan bir çalışma sürecinde kotarılan oyundan, zor da olsa, bir kaç söz etmek gerekiyor yine de…
Sahnede bir oyuncu topluluğu, epik ve dramtik ögelerle birlikte, diyalektik bir oyun yapısı kurgusu diyebileceğimiz yöntemle, çeşitli karakterleri “oynayıp göstererek – gösterip oynayarak” şöyle diyorlar: “Biz burada birebir yaşam öyküleri anlatmıyoruz…”
4 Mart 1960 günü, Havana limanına yapılan sabotaj sonucu, yüze yakın insan ölür… Fidel, CIA’yi sabotaj yapmakla suçlar ve yeni bir savaş sloganı doğar: Ya Vatan ya Ölüm… Ertesi gün Fidel ve Che, cenaze kortejinin önünde, diğer devrimci liderlerle birlikte yürürler. Fidel, balkondan kalabalığa seslenir… Kübalı fotoğrafçı Alberto Korda da oradadır. Makineyi odakladığında Che’de gördüğü, öfkeli, geleceğe cesaretle bakan, benzersiz bir yüzdür. İşte yakalar o pozu… Çektiği bu fotoğraf dünyanın her yerine yayılır sonra… Tam bu noktada oyuncular, oynadıkları kişiliklerden çıkarak sahnedeki Görevlilere dönüşürler. 2.Görevli, Fidel rolünden sıyrılarak: “İşte, bu ünlü posterinizle tanıyor herkes sizi…” der. 1.Görevli de: “Herkes tanıyor yüzünüzü de…” diye girer araya ve sorar Che’ye, “ama düşüncelerinizi, Yeni İnsan kavramınızı biliyorlar mı acaba?..” Oyun bu benzeri uygulamalarla sürer… Can Kolukısa’nın kurguladığı belgesel, Ulrike’nin beyaz hücresinde sonlanır… İki ana karakterin özgeçmişlerinden yararlanılan o geniş yelpazede kimi adlar ve olgular da yer almaktadır; Fidel, Küba Devrimi, 68’kuşağı, RAF bunlardan bazılarıdır… Oyunun önemli bir sorusu, bu ikilinin dünyaya yeniden gelişinin-ya da daha doğru bir deyişle oyuncular tarafından yeniden getirilişinin amacına yöneliktir. Genç Kız bunu sorar Che ve Ulrike’ye, “bu dünyaya neden geldiniz yine, bir mesaj vermek için mi?” Ulrike:“Gel de söyleyelim, ama kulağına fısıldayacağız…” Kız:“Neden?..” Che:“Herkes duysun istemiyoruz…” Kız gelir, uzatır kulağını fısıltılara… Zafer Diper
Yazan-Yöneten Zafer Diper
Film Kurgu Can Kolukısa
Yönetmen Yardımcıları Ece Erişti-Ersin Uzun – Memetcan Diper
Işık-Müzik Ersin Uzun
Müzik Düzenleme Hakan Ürman
Afiş Mert Çekici
Oyuncular
Nazan Diper (Ulrike, Madre, Meyhanedeki Kadın)
Ece Erişti (1.Görevli, Chichina, Polis, Ensslin, Kız)
Zafer Diper (Che, Kriminal Daire, Yargıç)
Kaan Songün (2.Görevli, Fidel, Granado, Padre, Polis, Baader)
bizimtiyatro@gmail.com / bilgi@bizimtiyatro.net / www.bizimtiyatro.net / (0543)765 71 15
