Üç ay önce New York’ta Times Square 46. Sokak’ta prömiyerini yapan ‘Addams Family Musical’, 1991 tarihli kült film “Addams Ailesi”nin sahne versiyonu. Başrolünde Nathan Lane’in oynadığı eser, gelişen Broadway endüstrisinin Mel Brooks’un sahne uyarlaması ‘Yapımcılar’ ile yakaladığı ‘komedi’ başarısını yineleme sevdasıyla üretilmiş. Efekt ve harcama konusunda herhangi bir sıkıntısı olmayan, hatta ‘Adamlar yapmış’ dedirten görkemli bir müzikal var karşımızda. Ancak yüzde yüz anlamda tatmin hissi verdiğini söyleyemeyiz. Bu müzikal komediyi geçtiğimiz günlerde New York’ta izledim.
1991 tarihli bir korku-komedi örneği veya masalsı bir ötekiler dramı olarak anılabilir “Addams Family” ya da bizde bilinen adıyla “Addams Ailesi”. Öyle ki bir ailenin ölü olduğunu bildiğimiz, babasından ninesine tüm bireylerinin eğlenceli ve gıpgri yaşantısına odaklanmıştır. 90’larda da iki devam filminin üremesi başarısını ortaya koyar aslında… En azından bir hayran kitlesine ulaşmıştır, orası kesin…
Sahne versiyonunda Nathan Lane başrolde
ABD’de Broadway geleneği de çok köklü bir mantık ve bazen ilginç projeleri tutturup onlardan ‘hasılat simsarları’ yaratmayı başarıyor. İşte Raul Julia ile Anjelica Huston’ın başrollerinde oynadığı bu sinema filmi de bundan yaklaşık üç ay önce, 6 Haziran 2010’da Broadway müzikali olarak New York’ta, Times Square’de yani tiyatro dünyasının göbeğinde sahnelenmeye başladı. Başrollerde ise Nathan Lane ile Bebe Neuwirth oynuyor.
Aslında bu uyarlamaya proje olarak bakınca benim de ilgimi çekti ve merak ettim, itiraf edeyim. Ancak New York’ta izlediğim oyunu beklediğim kadar başarılı bulduğumu söyleyemem. Sadece Broadway’deki ‘komedi’ geleneğinin içinde yeni bir deneme olarak yorumlanabilir.
‘Yapımcılar’ın üzerine çıkabilen bir müzikal-komedi halen çıkmadı
Öyle ki ‘Yapımcılar’ın (‘The Producers’) Mel Brooks’un filminden kaynağını alıp 20 seneyi aşkın bir süre aralıksız sahnelenmesinin ardından ‘Mothy Python’s Spamalot’ gibi yine beş seneyi bulan bir performans yakalayan alan, ‘Young Frankenstein’a da iki sene hizmet etmişti. Bu sefer de korku-komedi ya da fantastik-komedi alanı içinde yeni bir proje üretmiş.
Ancak nedendir bilinmez, efektler ve oyuncular bir sorun teşkil etmese de bir türlü tonu tutmayan bir müzikal bu. Bunun da sebebi müzikale uygun bir formatı olmaması “Addams Ailesi”nin. Öyle ki daha çok diyalog odaklı bir fars, yani tiyatrodaki durum komedisi gibi ilerliyor. Bu da müzikal-komedi kitlesini sahneden uzaklaştırıyor. Anlayacağınız Mel Brooks’un ‘Yapımcılar’ından beri beklenen başarı halen bulunamadı. Muhtemelen bu oyun da sahneden bir sene içinde kalkacaktır.
Weinstein Company’nin ürünü
Fakat büyük prodüksiyon olduğu gerçeğini de kabul ederek ‘bizim müzikal tiyatromuzdan ileride bir endüstrinin ürünü’ duruşuyla tatmin hissi verdiği söylenebilir. Öyle ki bir evin içinde geçmesine karşın bu durumdan dolayı hiç bir rahatsızlık vermeyen, dev kalamar gibi canlıları eğlenceli bir şekilde hallederken uçma efektlerini de karanlık arka plan ile zekice efektleştiren, görkemli bir sanat eseri var karşımızda.
Aslında Weinstein Company’nin Oscar yarışından sonra bu piyasaya da girmesi ağlarını genişlettiğini ve yatırım katsayısını daha da artıracağını ispatlıyor bizlere. Öyle ki bu yıl “King’s Speech” ile Akademi Ödülleri’nin peşinde koşarken, bir taraftan da tiyatroya ağları geçirmek kolay iş değil.
Ancak Nathan Lane’in ‘Yapımcılar’ın başrolünde Matthew Broderick ile yakaladığı uyuma burada tam anlamıyla ulaştığı söylenemez. Bu sebeple de bütün görkemin aslında sadece birkaç eğlenceli ana hapsolduğu görülebiliyor. Bu da “Addams Ailesi”nin müzikal formatına uygun olmamasından kaynaklanıyor elbette…
