[H. Ayhan Tinin’in Diken’de yayımlanan yazısının bir kısmını okurlarımızla paylaşıyoruz.]
Bu köşeden yıllardır ülkemizin sanat ve kültür hayatı adına yazıyorum.
Özellikle de tiyatro…
Sanatın olduğu yerde aşk her zaman vardır.
Ancak aşkın olduğu her yerde sanat yoktur. Bazen yönünü kaybeder aşk! Sanatçı mı olmak istiyorsun ünlü mü? Karar veremezsin.
Tiyatro sanatına aşık bir kalem sahibi olarak yazmaya başladığım ilk gün karar verdim. Eğer bir oyunla ilgili olumsuz şeyler yazmak zorunda kalırsam, o oyunu yazmaktan vazgeçecektim. Kolektif bir sanat olan ve yoğun emek gerektiren tiyatro sanatında, prodüksiyonun önünde ve arkasında bulunan her kişinin döktüğü alın terine saygımdı bunun nedeni.
Yaptım da…
Tabii ki tartışılası bir tutum. Tamamen öznel bir seçim.
Aşk da böyle değil midir?
Olmayan bir ideal hali yüklediğimiz kişiyi, adeta bir hastalık gibi büyütürüz hayalimizde…
‘Nerden çıktı?’ demeyin! Bu hafta Sevgililer Günü…
Ve yine ‘Yazmadığın oyun ile ne ilgisi var?’ demeyin! Bu hafta biraz da nostalji duygusuyla koşa koşa gittiğim bir oyundan, müthiş bir hayal kırıklığıyla çıktım. Kendine yatırım yapmış bir oyuncuyla, sahneye çıkıyor olmakla yetinen bir oyuncuyu ayırır sahne ışıkları… Tiyatro aşkının uykusundan uyanıverir seyirci!
Sonda söyleyeceklerimden birini başta söyleyeyim.
Aşkınızı Sevgililer Günü felaketinden, sahnenizi ‘Ben oldum’ diyen oyuncudan koruyun!
Bakmayın öyle yazılan tarihçesine… Orta çağın mucize hikayelerine düşkün cahil insanları tarafından üretilen birçok karmaşık öyküsü olmakla birlikte ‘St Valentine’s Day’ günümüzde anlamını çoktan yitirmiş halde… 1920’lerde başlayan ticari yolculuğunu dolu dizgin sürdürüyor.
Anlamı başka yerde arayın.
Bir markanın internet sitesinin sosyal medya yöneticisi yazmış ‘İngilizce tabiriyle Valentine’s Day olarak bilinir.’ Acaba Türkçe tarafınızdan ne kadar bilinir? ‘Tabiriyle’ deyişi bir yorumlama belirtir. Dildeki anlatımı kuvvetlendiren bir yorumu ifade eder. Arapça’dan geçmiştir dilimize. ‘İngilizce tabiri’ diye bir Türkçe olmaz!
Bir başka markanın internet sitesi, yazılmış ‘bir çeşit aşk mektubu’ndan bahsediyor. Yok artık!
Dil bir aşktır. Türkçe de bir aşktır!
Gelelim tiyatro sahnesinde bu hafta izlediğimiz oyuna… Tutamadım kendimi yazdım!
Ülkemizde tiyatro eğitimi kalitesi yazık ki her geçen gün geriye doğru gidiyor.
Özel tiyatrolar yükselen maliyetleri nedeniyle yaşamak için kimi zaman deneyimli bir başrol oyuncusunun yanına sahneyi fiziğiyle dolduracak, ağzı laf yapan iki üç oyuncuyu ekleyerek prodüksiyon yapmaya yöneliyorlar.
Devamı için tıklayınız.
