Koreografi: İlyas Odman
Müzik: Erdem Helvacıoğlu
Işık: Yüksel Aymaz
Dansçılar: İlyas Odman, Çağlar Yiğitoğulları
‘cam adımlar’, kaçan adamın kırılgan adımları üzerine bir dans tiyatrosu işi olarak okunabilir. Tam anlamıyla eline aldığı her şeyin kırıldığını; kendini yüzyıllarca adamaya alıştığı, neredeyse tüm değer yargılarının; giderek kıyamete, yıkıma yanaşan dünyayı çözümlemekte yetersiz kaldığını; inanmakta giderek zorlandığını anladığı, bir “mekan-zaman” da geçer. Bu “mekan-zaman” ne kadar belirsiz gözükse de, esasında giderek yaklaştığımız o büyük çözülme, büyük parçalanma zamanıdır veya insanoğlunun sınırsız taleplerinin sınırlı dünya kaynaklarına yetmeyeceğini anladığı, yani “yaratıldığı” ilk günden beri yaşanılan tüm zamanlardır.
İşi oluşturan ana soru ise şudur: Peki yine de bu kadar kırılgan ve aynı anda yaralayıcı iken elimizi attığımız her şey, niye elimizi uzatırız inatla bir başkasının eline? Hangi noktada, kesişen “kırılgan” adımlar beraber yürünen ve yüründükçe sağlamlaşan ortak bir “zemin” e dönüşebilir? Ya da dönüşebilir mi?
DAHA ÖNE BASINDA ÇIKAN ELEŞTİRİLERDEN SEÇMELER:
“…İki kişinin birlikte bir yere doğru gidebildiği görülmüş müdür gerçekte? Birbirleri yüzünden ileri gidiyor insanlar, ama birlikte değil. Ne kadar zorlarsak zorlayalım ikinin bir olmaya kalkması, her birinin tekilliğini pekiştirip duruyor.”
Handan Ergiydiren Özer/// Tiyatro Tiyatro Dergisi
“…Renklerin uyumunun tehlikeli bir şekilde; camlar yerine camların üzerinde duran kırılgan bedenleri yücelttiği ışıklar…Camadamlar’ın adamları… “Camadamlar”, hayranlıkla izlenilmesi gereken bir gösteri, bariz bir meydan okuma ve ayartıcı ama bir o kadar da korkutucu hareket serileri…”
Balletino Electronice de Teatro de Vita Republica
“… Oyunun sağlam alt yapısı ve üzerinde duran belirsizlik, karasızlık anlarıysa bu çalışmanın farklı şekillerde okunabilmesini mümkünkılıyor.”
Aylin Kalem /// Radikal Gazetesi
“…Ötekinin, kabulü ya da reddi durumunda olabileceklerin, camdan yansıması… İlyas Odman, Çağlar Yiğitoğulları, fragmana dönüşmüş hayatları yorumlamakta…”
Hande Demircioğlu /// Birgün Gazetesi
“..Baştan sona cam bardakların üzerinde ilerleyen bedenler ve kurulan ilişkinin yalın bir düzlemde sunulmasıyla minimallik ve görsellik öne çıkıyor. Böylece, izleyici bu yalınlığın içinde beden enerjisine konsantre olabiliyor. Oyunun sağlam altyapısı ve üzerinde duran belirsizlik, kararsızlık anlarıysa bu çalışmanın farklı şekillerde okunabilmesini, mümkün kılıyor…”
Aylin Kalem/// GİST
“…Hiçbir cinsellik duygusallığı olmayışı izleyenin anlam bindirme yelkenlerini açınca gerilim iyiden iyiye artmıştı. Sonra tıpkı Bel’de olduğu gibi sürekli olarak metni orada o anda oluşturmaya çalıştıkları geçti bize, cinsel yönelimler konusunda ya da tabular açısından egosu şişik ve “seyirciye oynan” bir uygulama değildi…”
Yusuf Eradam /// Tiyatro Tiyatro Dergisi
“…Oyuncuların kadehler üzerinde aldıkları kişisel risk ile yakalanan kırılganlık duygusu seyircide duygudaşlık ve gerilimi aynı anda yaratıyor. Sonuç; hem nitelikli bir gösteri, hem de tekin bir anlatıya dönüşüyor…”
Bahar Karlıdağ /// Tiyatro Tiyatro Dergisi
“…“Camadımlar” gösterimi, bana, her performansın farklı mekanlarda ve koşullarda başına gelecek olanlara hazırlıklı olması gerektiğini hatırlattı. Oyuncular, tasarımın gerekleriyle sahne zemininin yarattığı güçlükler arasında doğaçlama çözümler üretmeye çalışırken, performans literatüründen artık iş dünyasının da dağarcığına geçmiş olan “kriz yönetimi” olgusunun sanat ortamında ne denli heyecan verici olabildiğini düşündüm.”
Çetin Sarıkartal /// Oyun Dergisi”camadImlar”,
tek perde / 50 dak
tam 25, ind 15
YER: Kumbaracı50
